Lui, che nun sò manco come se chiama, pe' 'a prima vorta soride, me fa ciao co' 'a mano: «Buon Natale pure a te!», sparisce ner via vai da'a folla rincojonita da luci, profumi e colori emanati da 'na foresta sintetica de arberi de Natale. Me sorprendo riflesso su'a vetrina de 'n negozio de profumi, sto ancora mezzo piegato 'n due e co' 'a mano sospesa pe' salutà. Nun posso rimannà ortre: córo ar cesso, così ripìo pure 'a barba, ma'a rimetto e nun rovino er Natale a nessuno.
